słabnącej siły
negatywem odbitym bez połysku
na płótnie przerażenia.
Znikającym cieniem martwej materii.
Kostucha odziana w oślepiającą biel.
prowadzi do podziemia
grobowej ciszy.
Ścięta rzeczywistość gilotyną ostatniego tchnienia.
Nie pukając i nie pytając o wiek
zamknęła chłodnym dotykiem powieki
zabierając w podróż wiecznego
uwolnienia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz