udawana biel płaszczykiem
zakłamania.
W zamkniętym uścisku przekrwionych żrenic
zdolność myślenia próżnią
nieobecnej przestrzeni.
Zwężająca perfidna linia
zasznurowała czystość ust
oniemiały jęk pleśnią nikczemnych
języków.
Pod maską tnących nożyc
pocięta prawdomówność
czeka na lepszy świat.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz